آشنایی مختصر با ساختار یک برنامه ASP (شماره 382)

از نظر ASP ، یک برنامه کاربردی عبارت است از مجموعه ای از فایل ها و زیر دایرکتوری های موجود در یک دایرکتوری که شامل فایل Global.asa باشد . یک فایل ASP می تواند ترکیبی از HTML فایل های گرافیکی و include ها باشد .
ساخت یک برنامه کاربردی وب تحت IIS 4.0 به یک مرحله دیگر نیاز دارد ، شما باید به IIS بگویید که دایرکتوری مجازی دربر گیرنده فایل Global.asa ، دایرکتوری ریشه برنامه کاربردی است .
صرف نظر از اینکه کدام فایل درخواست می شود ، فایل Global.asa همواره اولین فایلی خواهد بود که اجرا می شود . بنا براین اگر در نظر دارید کاربر برنامه کاربردی شما را با صفحه خاصی شروع کند این فایل بهترین جایی است که می توانید کاربر را بدان هدایت کنید .

* دایرکتوری ریشه وب و دایرکتوری ریشه برنامه ASP الزاما نباید یکسان باشد .

برای نوشتن صفحات ASP از هر زبان اسکریپتی می توان استفاده کرد . تنها لازم است که موتور مفسر آن بر روی سرویس دهنده نسب شده باشد . هنگام نسب موتور ASP ، موتورهای زبان های VBScript و JScript نیز به همراه آن نصب می شوند . ولی با نصب موتورهای زبانهایی مثل JavaScript و Perl می توان از آنها استفاده کرد .

آشنایی با اشیاء در ASP (شماره 378)

منبع : http://w3schools-asp.blogspot.com
ASP شـــــامل تعدادى از اشیاء تعبیه شده در خود است کـــــــه باعث افزایش قدرت اسکریپتها میشود. در ASP 3.0 مجموعا دوازده شیئ وجود دارد که مــا در این درس مختصرا به معرفی هر یک از این اشیاء میپردازیم. در درسهــــــای آتی اشیائی را که بیشتر کاربرد دارند مفصلا توضیح خواهیم داد.

Application : این شیئ که یکى از اشیاء پر کاربرد در ASP است، براى ذخیــــــــره کردن متغیرها و نیز دستیابى به متغیرها از هر صفحه ASP استفــــاده میشود.
براى تمام کاربران فقط یک شیئ Application در سرور ساخته میشود.
یک Application مجموع چند صفحه ASP است که این صفحات، باهم، براى رسیدن به اهداف مشخصى کار مى کنند. این شیئ، یک شیئ عمومى است و اطـلاعاتى را که مى خواهید در چند صفحه از ASP بکار ببرید، یکجـــــا باید در این شیئ ذخیره کنید. ( مانند بانکهاى اطلاعاتى )

Session : این شیئ نیز یکى از اشیاء پر کــــــــاربرد در ASP است. شیئ Session براى ذخیره کردن اطلاعات یا تغییر تنظیمات براى هر جلسه کــــــــــــــاربرى استفاده میشود.
هر جلسه کاربرى عبارتست از مدت زمانى که یک کـاربر از زمان ورود به یک صفحه تا زمانى که آن صفحه را ترک میکند صرف میکند.
متغیرهایى که در این شیئ ذخیره میشوند، اطلاعاتى را درباره یک کــــاربر نگه مى دارند و از همه صفحات ASP در یک پروسه کارى قابل دسترس هستند. در هنگـــــام شروع یک جلسه کاربری، براى هر کاربر جدید، یک شیئ Session در سرور سـاخته میشود و با پایان یافتن یک جلسه کاربری، آن شیئ نیز خراب میگردد.

Server : این شیئ براى دسترسى به خاصیتها و متدهاى روى سرور، استفـــــاده میشود.

Response : از این شیئ براى فرستادن خروجى از اطلاعـــــــــــات ورودى کاربر، به مرورگر استفاده میشود. متد Write این شیء یکى از پرکاربردترین متدهـــا در ASP است و براى نوشتن اطلاعات روى مرورگر استفاده میشود.

Request : این شیئ و شیئ Response معمولا باهم به کــار برده میشوند.وظیفه این شیئ دریافت اطلاعات از کاربر است.

Dictionary : این شیئ نیز به نوعى براى ذخیره کردن اطلاعات بکار میرود. شمــــا میتوانید به وسیله این شیئ یک کلمه کلیدى را به هر تکه از اطلاعــــات بچسبانید. این شیئ هنگام بازیابى اطلاعات، اطلاعاتى را که شما ذخیره کردید را به صــــورت Dictionary با کلمات کلیدى برمى گرداند.

Drive : این شیئ براى دستیابى به خاصیتهــــــــاى یک دیسک سخت روى شبکه استفاده میشود.

File : این شیئ براى انجام عملیات بروی فایل، مـانند : Copy & Delete, Remove استفاده میشود.

File System Object : این شیئ براى دسترسى به فایلهاى سیستم، روى سرور استفاده میشود. این شیئ میتواند فایلها، مسیر فایلها و شاخه ها را دستکـــــارى کند و اطلاعات سیستم را دریافت کند.

Folder : این شیئ براى دسترسى به خاصیتهاى یک شاخه استفاده میشود.

Text Stream : این شیئ براى دسترسى به محتواى یک فایل استفاده میشود.

ASP Error : این شیئ یکى از ابزار ASP 3.0 است و فقط در IIS 5.0 قابل استفاده است. این شیئ براى نمایش دادن اطلاعات دقیق، از هر اشتبــــــــــاه که در پروسه اجراى اسکریپتهاى ASP رخ میدهد استفاده میشود.
این اطلاعـــــات فقط به وسیله متد Server.getlasterror قابل دسترسى هستند.

این 12 شیئ، اشیاء تعبیه شده در ASP هستند که شما تا اینجا با کار و وظیفه هر یک به طور مختصر آشنا شدید.

ایجاد پایگاه داده اکسس از طریق ویژوال بیسیک 6(شماره 298)

برای ایجاد یک پایگاه داده اکسس چند راه وجود دارد . شما میتوانید این کار را هم از طریق مایکروسافت اکسس و هم از طریق ویژوال بیسیک انجام دهید . در پایان این مطلب من به شما ثابت میکنم که از این راحت تر نمیشه بانک اطلاعاتی درست کرد حتی اگر اکسس هم بلد نباشید!

در تمام نسخه های ویژوال بیسیک تقریبا به صورت مشابه این کار انجام میشود . نسخه 4 ویژوال بیسیک از طریق Data manager و در نسخه های بعدی به وسیله Visual Data Manager میتوان از امکانات پایگاه داده ها استفاده کرد . از آنجا که من از ویژوال بیسیک 6 استفاده میکنم بنابراین به بررسی Visual Data Manager می پردازم .
برای اجرای این برنامه از منوی Add-Ins گزینه Visual Data Manager را انتخاب کنید . در صورتی که برای اولین بار این برنامه را اجرا کرده باشید پیغامی در مورد فایل حفاظت System.MD? دریافت خواهید کرد . برای ادامه No را انتخاب کنید تا برنامه Vis Data اجرا شود.

خوب حالا میخواهیم یک پایگاه داده ایجاد کنیم . در ویژوال بیسیک میتوان از انواع پایگاههای داده از قبیل قاکس پرو , پاراداکس , درایو ODBC و غیره استفاده کرد و همچنین تمام جداول آنها را ایجاد کرد ولی ما در اینجا فقط ایجاد پایگاه داده استاندارد مایکروسافت که همان اکسس است را شرح میدهیم .

1- منوی File | New | Microsoft Access | Version 7.0 MDB را انتخاب کنید .

2- در قسمت بعد باید مسیر ذخیره سازی و نام این پایگاه را مشخص کنیم به عنوان مثال برای نام آن MyDatabase را در قسمت نام فایل نوشته و روی دکمه Save کلیک میکنیم . آنگاه برنامه دو پنجره را در اختیار ما قرار میدهد , یکی Database Windows و دیگری SQL Statement میباشد .

3- در پنجره Database Windows دکمه راست ماوس را کلیک کرده تا منویی روی این پنجره باز شود از این منو گزینه New Table را برای ایجاد جدول جدید انتخاب نمائید .

4- پنجره Table Structure شامل دو قسمت میباشد که یکی مربوط به فیلدهای جدول و دیگری مربوط به ایندکس های آن میباشد.

5- در قسمت Table Name نام جدول مورد نظر را مانند MyTable وارد میکنیم برای ایجاد فیلدهای این جدول باید دکمه فرمان Add Field را انتخاب کنیم تا پنجره مربوط به آن باز شود.

6- حال تک تک مشخصات فیلد های این جدول از قبیل Name , Type , Size , Variable Field , Fixed Field , allow zero length و غیره را تنظیم میکنیم

7- بعد از ایجاد فیلد ها اگر بخواهیم به آنها ایندکسی نسبت دهیم در پنجره Table Structure روی دکمه Add index تنظیمات مربوط به ایندکس را نیز انجام میدهیم .

8- خوب حالا بانک اطلاعاتی ما آماده شد . روی این جدول در پنجره Database Windows دو بار کلیک کنید تا جدول MyTable نمایش داده شود .

آسیب‌پذیری Login ID در SQL Server 7.0 (شماره 124)

یک نقص امنیتی در الگوریتم پنهان سازی مورد استفاده در پنهان کردن اسم رمز و Login ID در Microsoft Enterprise Manager for SQL Server 7.0 وجود دارد. این مشکل زمانی رخ می‌دهد که بخواهید SQL Server جدیدی را در Enterprise Manager نصب ‌کنید یا SQL server نصب شده‌ای را ویرایش ‌کنید (منظور زمانی است که برخی مشخصه‌های آن تغییر می‌دهید). اگر SQL Server ، Login name به جای یک Domain ، User name ویندوز بکار رود و checkbox عنوان "Alway prompt for login name and password" ست نشده باشد،‌ LoginID و اسم رمز به صورتی ضعیف پنهان شده و در رجیستری ذخیره می‌شود.

هنگامی که یک (database Administrator)DBA به داخل یک workstation با یک log ، Profile می‌شود LoginID و اسم رمز، هر دو در کلید رجیستری ذخیره می‌شوند، این اطلاعات به عنوان یک فایل با نام NTUSER.DAT (در ویندوز NT) یا USER.DAT (در ویندوز 95 یا ویندوز 98) زمانی که کاربر logoff می‌کند ذخیره می‌شود. فرد متخاصم می‌تواند این فایل را در یک ویرایشگر متن باز کرده و DBA ، loginID و اسم رمز پنهان شده را ببینید. فرد متخاصم می‌تواند اسم رمز و login ID رمز شده پنهان شده را برگردانده و loginID و اسم رمز را بدست آورد. وجود این مشکل امنیتی به متخاصمین محلی و راه دور این اجازه را می‌دهد که اسم رمز Administrator سیستم را بدست آورده و کنترل کاملی روی پایگاه داده روی سرور داشته باشند. این مشکل امنیتی در Microsoft Enterprise Manager for SQL server 7.0 وجود دارد. سیستم پنهان سازی که برای پنهان کردن اسم رمز و SQL server ، LoginID نصب شده بکار می‌رود، قابل کشف است. روش پنهان سازی از جانشینی الفبایی استفاده می‌کند و هرکدام از کاراکترهای Unicode در اسم رمز با دو بایت متناسب با موقعیتشان در رشته، XOR شده‌اند. اگر checkbox با عنوان “Always prompt for login name and password” هنگامی که SQL server نصب می‌شود ست نشده باشد، LoginID و اسم رمز به صورت ضعیفی در رجیستری در قسمت :

[HKEY_CURRENT_USER\SOFTWARE\Microsoft\MSSQLServer\SQLEW\Registered Server X]

ذخیره می‌شود. اطلاعات ذخیره شده در HKEY_CURRENT_USER زمانی در دسترس است که کاربر در حال حاضر log شده باشد در این حال زمانی که کاربر ویندوز NT به سیستم log می‌شود یک کپی متفاوت از HKEY_URRENT_USER لود می‌شود و هنگامی که کاربر Logoff می‌کند محتویات HKEY_URRENT_USER در فایل NTUSER.DAT یا USER.DAT ذخیره می‌شود و این فایل‌ها را می‌توان در Notepad ویندوز باز کرد و loginID و اسم رمز را براحتی در آن دید اگر DBA از یک workstation دیگری، به سیستم log کند، فایل NTUSER.DAT روی همان workstation که کاربر از طریق آن به سیستم log شده است ذخیره می‌شود.

برای حل این مشکل امنیتی و استفاده مطمئن از SQL server، مایکروسافت پیشنهاد کرده که از Windows Integrated security استفاده شود زیرا در مد Integrated security (امنیت یکپارچه)، اسم رمزها هیچگاه ذخیره نمی‌شوند.

اگر SQL server ، LoginID برای Logging به یک سرور در Enterprise Manager تعیین شده باشد، مایکرسافت پیشنهاد می‌کند که از انتخاب “Always Prompt for Login name and password" برای جلوگیری ذخیره اسم رمزها در رجیستری استفاده کنید.

استفاده از تابع تبدیل تاریخ شمسی به میلادی و بالعکس در PHP (شماره123)


برای دریافت توابع کافیست که کد توابع را از این آدرس دریافت کنید :
http://www.iranphp.net/modules/sections/index.php?op=viewarticle&artid=19


بوسیله یک Copy و Paste متن این توابع را درون یک فایل جدید بنام به عنوان مثال
jalali.php ذخیره کنید .

برای اینکه بتوانید از این توابع در برنامه خود استفاده کنید کافیست در ابتدای
برنامه خود دستور زیر را وارد کنید :



با این کار دو تابع با نامهای gregorian_to_jalali و jalali_to_gregorian در اختیار
شما قرار می گیرند که به ترتیب برای تبدیل تاریخ میلادی به شمسی و شمسی به میلادی
مورد استفاده قرار می گیرند .


برای اینکه بتوانم نحوه استفاده از این دو تابع را شرح دهم به ذکر مثالهایی در
این مورد می پردازم .


1- تبدیل تاریخ میلادی به شمسی

برای این کار باید از تابع gregorian_to_jalali استفاده کنید . این تابع 3 متغیر
را از ورودی دریافت می کند که به ترتیب سال، ماه و روز می باشد که همگی از نوع
عددی می باشند .

برای مثال اگر بخواهیم تاریخ 2002-11-25 را که درون یک متغیر داریم به شمسی تبدیل
کنیم و سپس آنرا درون یک متغیر قرار دهیم ابتدا باید عناصر تاریخ میلادی رو جدا
کنیم . برای این کار می توانیم در دستور زیر استفاده کنیم :



list( $gyear, $gmonth, $gday ) = preg_split ( "/-/", $gdate );
?>



در اینجا از دستور preg_spilit برای جدا کردن عناصر تاریخ $gdate توسط جداکننده
– استفاده کرده ایم . همانطور که می بینید syntax این دستور به این صورت است که
2 متغیر به عنوان ورودی دریافت می کند . اولی به عنوان delimiter می باشد که چون
می توان به صورت regex نیز آنرا وارد کرد باید بین دو slash (/) قرار گیرد و متغیر
دوم هم که همان متغییری است که تاریخ میلادی ما در آن قرار دارد .


چون خروجی این دستور یک آرایه است از دستور list استفاده کرده ایم تا عناصر آرایه
را هر کدام در یک متغیر قرار دهیم . هم اکنون روز، ماه و سال میلادی را هر کدام
در یک متغیر داریم . حال می توانیم از تابع gregorian_to_jalali استفاده کنیم :



list( $jyear, $jmonth, $jday ) = gregorian_to_jalali($gyear, $gmonth, $gday);
?>


در اینجا مشخص است که 3 متغیر سال، ماه و روز میلادی را به عنوان متغیر های ورودی
تابع grogorian_to_jalali وارد کرده ایم و چون خروجی این تابع از نوع آرایه است
توسط دستور list هر کدام از عناصر این آرایه را در یک متغیر قرار می دهیم . این
متغیر های حاوی اطلاعات سال،‌ ماه و روز همان تاریخ به شمسی می باشند . برای اینکه
آنها را به صورت قابل نمایش در یک متغیر قرار دهیم می توانیم این خط را به برنامه
اضافه کنیم :




$jdate = $jyear."/".$jmonth."/".$jday;
?>

در صوتیکه مقدار $jdate را نمایش دهید همان تاریخ از نوع شمسی خواهد بود که چیزی
شبیه به مقدار زیر است :


4/9/1381

حال در صورتیکه بخواهید تاریخ همین لحظه را به صورت شمسی بدست آورید می توانید
از برنامه زیر استفاده کنید :



list($gyear, $gmonth, $gday ) = preg_split ("/-/", date("Y-m-d"));
list( $jyear, $jmonth, $jday ) = gregorian_to_jalali($gyear, $gmonth, $gday);

$jdate = $jyear."/".$jmonth."/".$jday;
?>

همانطور که ملاحظه کردید از دستور date با آرگومان داده شده تاریخ فعلی سیستم
استخراج می شود و در همان روال توضیح داده شده تبدیل به شمسی شده و در متغیر $jdate
قرار می گیرد .


برای اینکه کارتان کمی ساده تر شود می توانید تابعی به شکل زیر تعریف کنید :



function get_jalali_date( $gdate="now" )
{

if ( $gdate == "now" )
{
list($gyear, $gmonth, $gday ) = preg_split ("/-/", date("Y-m-d"));
}
else
{
list( $gyear, $gmonth, $gday ) = preg_split ( "/-/", $gdate );
}
list( $jyear, $jmonth, $jday ) = gregorian_to_jalali($gyear, $gmonth, $gday);
return $jyear."/".$jmonth."/".$jday;

}
?>



تابعی با نام get_jalali_date تعریف کردیم که یک متغیر به عنوان ورودی دریافت
می کند که این همان تاریخ به میلادی است . در صوتیکه هنگام صدا کردن این تابع تاریخ
میلادی را به عنوان ورودی برای این تابع وارد کرده باشید،‌ تابع همان تاریخ را
به شمسی تبدیل کرده و در خروجی بر می گرداند،‌ ولی اگر هیچ متغیری به عنوان ورودی
به این تابع ندهید،‌ تاریخ همان لحظه را به شمسی برای شما در خروجی بر می گرداند
.

مثلا برای تبدیل همان تاریخ 2002-11-25 به شمسی و قرار دادن آن در یک متغیر می
توانیم با استفاده از تابع بالا اینگونه عمل کنیم :





و یا برای بدست آوردن تاریخ همین لحظه و قرار دادن آن در یک متغیر اینگونه عمل
می کنیم :





همانطور که می بینید کار بسیار ساده تر شد.



2- تبدیل تاریخ شمسی به میلادی :

با توضیحاتی مشابه می توانید از تابع jalali_to_gregorian استفاده کنید . مانند
تابع قبل این تابع هم سه متغیر به عنوان ورودی دریافت می کند که عبارتند از سال،
ماه و روز که همگی به شمسی هستند . سپس در جواب آرایه ای شامل سه قسمت که سال،‌
ماه و روز میلادی همان تاریخ هستند را بر می گرداند .



استفاده از تابع تبدیل تاریخ شمسی به میلادی و برعکس

برای نمونه اگر بخواهیم تاریخ 4/9/1381 را به میلادی تبدیل کنیم کاری مشابه برنامه
زیر انجام می دهیم :




$jdate="1381/9/4";
list( $jyear, $jmonth, $jday ) = preg_split ( "///", $jdate );
list( $gyear, $gmonth, $gday ) = jalali_to_gregorian($jyear, $jmonth, $jday);
$gdate = $gyear."-".$gmonth."-".$gday;
?>



تنها تفاومت موجود با تابع بالا استفاده از / برای جداسازی اجزاء تاریخ شمسی می
باشد . همانطور که گفتیم تابع preg_split آرگومان اول خود که همان delimiter (‌
جدا کننده )‌ می باشد را به صورت regex می گیرد که باید بین دو علامت / باشد ،‌
در اینجا باید قبل / که نشان دهنده کاراکتر delimiter ما می باشد یک \ (‌back slash
)‌ قرار می دهیم که جداکننده مشخص باشد .



توضیح خاص دیگری هم ندارد و همانند تابع تبدیل میلادی به شمسی اینجا هم می توانیم
تابعی با نام get_gregorian_date بسازیم که کار را راحتتر کند . ایجاد این تابع را به خواننده واگذار می کنم .

آیا به دنبال راهی برای ایجاد صفحات پویا و سفارشی بر روی سایتتان هستید؟ ASP یا Active Server Pages ممکن است بهترین انتخاب برای شما باشد.
ASP یک زبان اسکریپت‌نویسی است که توسط مایکروسافت ایجاد گردید. این صفحات حاوی دستورات HTML و کدهای ASP جهت تولید صفحات پویا می‌باشد. ASP دارای محدودیت‌هایی نیز می‌باشد که از آن جمله قابلیت اجرا فقط بر روی وب سرورهای IIS است.
HTML با ASP
نکته: ASP و HTML دو چیز کاملاً متفاوت از یکدیگرند. کدهای ASP معمولاً در لابلای کدهای HTML جای می‌گیرند. HTML یک صفحه استاتیک است که هرگاه مرورگر آن را درخواست نماید، بدون هیچ‌گونه پردازشی در سرور نمایش داده خواهد شد. اما در صورتی که یک صفحه HTML حاوی دستورات ASP باشد، قبل از نمایش کدهای ASP بر روی سرور پردازش شده و سپس نتایج آن جهت نمایش به مرورگر ارسال می‌گردد.
ASP با JavaScript
تفاوت این دو زبان در محل اجرای آن‌هاست. ASP همانطور که قبلاً گفته شد بر روی سرور پردازش می‌شود، اما JavaScript بر روی مرورگر بازدیدکننده نمایش داده می‌شود. در صورتی که مرورگر کاربر JavaScript را پشتیبانی نکند، عملاً کل اسکریپت بلااستفاده خواهد شد. شمن اینکه قابلیت استفاده از بانک اطلاعاتی بر روی JavaScript مقدور نیست.
ASP با CGI
می‌توان گفت این دو شباهت‌های زیادی با هم دارند. شما می‌توانید از CGI برای دستیابی به بانک‌های اطلاعاتی، تولید صفحات پویا، سفارشی استفاده نمود. CGIها بر روی سرور اجرا می‌شوند. اما CGI از یک برنامه دیگر برای انجام کارها استفاده می‌کند و این به معنای بار اضافی بر روی وب‌سرور است. علاوه بر مشکلات تغییر در کد برنامه در صورت مراجعات زیاد ممکن است صفحات به کندی بارگذاری شوند.
مثال: پردازش اطلاعات ورودی یک فرم در وب
با استفاده از HTML: شما فقط می‌توانید فرم را بسازید. اما پردازش اطلاعات موجود در فرم با استفاده از HTML مقدور نیست.
با استفاده از JavaScript: با استفاده از این زبان شما می‌توانید فرم را در مرورگر بازدیدکننده بررسی نماید. اما هیچ‌گونه عملی بر روی این‌داده‌ها امکان پذیر نیست. مانند: ذخیره داده‌ها بر روی یک فایل.
با استفاده از CGI: در هنگام پردازش CGI یک ارتباط با یک برنامه دیگر بر روی وب‌سرور برقرار می‌کند. اطلاعات موجود در فرم به هرنحوی که برنامه‌نویس بخواهد مورد استفاده قرار خواهند گرفت. اما سرور مجبور به حفظ ارتباط و نیز اجرا نمودن برنامه مرتبط خواهد داشت.
با استفاده از ASP: با ASP اجازه انجام فعالیت‌های مختلف را بر روی اطلاعات فرم در اختیار سرور می‌گذارد. دستورات ASP در داخل یک فایل با پسوند asp. ذخیره و اجرا می‌شوند.

ASP زبانی قدرتمند برای توسعه‌دهندگان وب می‌باشد. اگر شما نیز به یک سرور IIS دسترسی دارید، می‌توانید همین حالا شروع به ساخت صفحات داینامیک، پویا و سفارشی نمایید.

ترفندهایی جهت بدست آوردن مشخصات سیستم در VB.NETقسمت دوم (شماره 37)

ورژن CLR ‏(Version):
این خصوصیت نگارش زبان معمول زمان اجرا (Common Language Runtime) را برمی‌گرداند.

TextBox1.Text = System.Environment.Version.ToString

TickCount:
این ویژگی یکی از ویژگیهای جالب ویندوز است که کاربردهای فراوانی دارد. این خصوصیت یک عدد 32 بیتی را برمی‌گرداند که نشان دهندهء زمانی است (بر حسب میلی ثانیه) که از روشن شدن سیستم میگذرد. این مقدار از تایمر سیستم گرفته میشود و در یک متغیر عددی 32-بیتی علامتدار ذخیره میشود. با توجه به اینکه این مقدار 32 بیت طول دارد، بنابراین اگر سیستم شما 24.9 روز روشن بماند، این مقدار صفر شده و ازنو شروع به شمردن میکند. دقت کنید این خصوصیت نمی تواند کمتر از 500 میلی ثانیه باشد. با بکار بردن کد زیر میتوان این مقدار را در یک جعبه متن نمایش داد:

TextBox1.Text = System.Environment.TickCount.ToString
از جمله کاربردهای خصوصیت TickCount میتوان به محدود کردن زمان استفاده از کامپیوتر توسط کاربر اشاره کرد که میتواند کاربردهای فراوانی داشته باشد.

نکته: توجه داشته باشید که TickCount با Tick تفاوت دارد. Tick عددی است با وقفه های به مدت 100 نانو ثانیه که شامل مدت زمانی است که از ساعت 12:00am مورخ 1/1/0001 میگذرد. این خصوصیت را میتوانید با استفاده از System.DateTime.Now.Ticks بدست بیاورید.

ترفندهایی جهت بدست آوردن مشخصات سیستم در VB.NET   قسمت اول(شماره 37)

این مقاله شامل ترفندهایی جهت بدست آوردن مشخصات سیستم مانند نام ماشین، ورژن سیستم عامل و... و همچنین کاربردهای آنهاست.

به گزارش بخش مقالات سایت IRITN، از idevcenter ، در این مقاله به بررسی روشهایی پرداخته میشود که به کمک آن می‌توان چند مشخصه از مشخصات سیستم را بدست آورد و از آنها در برنامه‌های کاربردی خود استفاده کرد. این ویژگیها با استفاده از فضانام System.Environment بدست می آیند. کلاس Environment شامل اطلاعاتی در مورد محیط کار و پلات‌فرم حاضر روی سیستم و همچنین وسایلی در این زمینه می باشد. این کلاس نمی‌تواند به ارث برده شود.

نام ماشین (MachineName):
به کار بردن خصوصیت MachineName از این کلاس نام NetBIOS کامپیوتر مربوطه را برمی‌گرداند. با بکار بردن کد زیر در رویداد کلیک یک Button می‌توان نام ماشین را در یک جعبه متن نمایش داد:

TextBox1.Text = System.Environment.MachineName.ToString

ورژن سیستم عامل (OSVersion):
با استفاده از خصوصیت OSVersion می‌توانید ورژن سیستم عامل کامپیوتر کاربر را شناسایی کنید. برای مثال با بکار بردن کد زیر روی ویندوز ایکس پی، عدد 5.1.2600 به عنوان نتیجه برگردانده میشود.

TextBox1.Text = System.Environment.OSVersion.ToString
از موارد استفاده این خصوصیت می‌توان به کنترل نسخه ویندوز قبل از اجرای برنامه اشاره کرد. به عنوان مثال اگر برنامه شما برای اجرا روی ویندوز ایکس پی نوشته شده است با کنترل مقدار خروجی این خصوصیت از اجرای آن روی نسخه‌های پائین‌تر ویندوز جلوگیری شود.


دایرکتوری سیستم (SystemDirectory):
خصوصیت SystemDirectory، نام دایرکتوری سیستم کاربر را برمی‌گرداند.
TextBox1.Text = System.Environment.SystemDirectory.ToString

نام دامنه (UserDomainName):
این خصوصیت نام دامنه شبکهء کامپیوتر میزبان را اعلام میکند. مقدار این خصوصیت به طور معمول همان نام کامپیوتر میزبان است. برنامه شما باید تحت ویندوز ان تی 3.1 و یا بالاتر از به اجرا درآید؛ درغیراینصورت یک استثناء برپا خواهد شد (PlatformNotSupportedException).

TextBox1.Text = System.Environment.UserDomainName.ToString

نام کاربر (UserName):
مقدار خروجی این خصوصیت نام کاربری شخصی است که به سیستم وارد شده است. این خصوصیت می‌تواند جهت شناسایی کاربر حاضر در سیستم به کار گرفته شود و از آن برای کنترل دسترسی به برنامه و اهداف امنیتی بهره برد. از دیگر کاربرد‌های این خصوصیت، سفارشی کردن برنامه برای هر کاربر است.

TextBox1.Text = System.Environment.UserName.ToString